Cando cerro os ollos
A miña mente voa no tempo.
Vertixinosamente, as imaxes pasan
En miles de fotogramas por segundo
Como destellos de Luz.
Abrazo os recordos
Conteño os olores
De unha realidade, só presente na miña memória.
Deixome estar.
Non te vas!quedate comigo.
Sé parte de mim agora.Non te vas!
Deixame desfrutar un segundo mais.
És parte da miña história,da miña infancia.
És o Home que son hoxe.
Agora non!!
Pero,desvanece.
As imaxes borrosas,os olores non os deteto.
Se vai o soño outra vez.
Abro os ollos,estou sentado nunha pedra
Á beira daquela corga.
Miro como a água desliza cara abaixo
Mimando a terra e os sedentos viziños.
Miro como brillan alegres
Polo alimento que les brinda.
Ó corga!
Cando deslizas polas pedras
Caindo sen amparo, destellando a luz do sol
Doume conta que vens de trás, de moito atrás
Como un fiel carteiro
Trazendome notícias do pasado
Que se perderan mais tarde
No imenso mar que é o oceano
Como os destellos de Luz
Como os recordos na vida.
lindo!
ResponderEliminar